OGIBiz Website

Ο αυτισμός είναι μια διαφορετική επεξεργασία πληροφοριών των ερεθισμάτων, που αποκτώνται μέσω αισθήσεων από το περιβάλλον. Οι αισθήσεις των ατόμων με αυτισμό αντιδρούν με υπέρ- ή υποευαίσθητο τρόπο. Τα παιδιά που «βομβαρδίζονται» από ερεθίσματα από το περιβάλλον, βλέπουν περισσότερο τις λεπτομέρειες παρά το σύνολο ή δεν αντιλαμβάνονται τα ερεθίσματα και δεν μπορούν να επεξεργαστούν τις πληροφορίες από αυτά. Δεν μπορούν, λιγότερο ή περισσότερο, να επεξεργαστούν την ποσότητα πληροφοριών, ώστε να γίνει ένα σύνολο με νόημα.  

Η συνέπεια είναι ότι υπέρ- ή υποδιεγείρονται και κλείνονται στον εαυτό τους για όλους και για όλα. Οι τελετές τους (σταθερές συνήθειες, στερεοτυπίες, εμμονές) τους δίνουν στήριξη. Αυτές είναι προβλέψιμες, κατανοητές και σημαντικές για αυτούς, γιατί έτσι μπορούν να βρουν ηρεμία και να βοηθήσουν τον εαυτό τους σ' αυτόν τον χαοτικό κόσμο.  

Κλείνονται στον εαυτό τους απέναντι στους ανθρώπους, επειδή αυτοί είναι πάρα πολύ απρόβλεπτοι και ακατανόητοι. Είναι συνέχεια διαφορετικοί γι' αυτούς, για ακατανόητους λόγους. Οι άνθρωποι εκπέμπουν πάρα πολλά ερεθίσματα. 
 
Όταν κλείνονται στον εαυτό τους, αυτό συνεπάγεται ότι χάνουν την επαφή με το περιβάλλον τους και ταυτόχρονα αδυνατούν να μάθουν ορισμένα καινούργια πράγματα. Αυτό ακριβώς μαθαίνει ένα παιδί από τον πατέρα και τη μητέρα του·  το να ερμηνεύει εκφράσεις προσώπου, μίμηση, κοινωνικές σχέσεις, λόγο, συναισθήματα, αλλά και δομή, αντίληψη στον χρόνο και στον χώρο. Έτσι, ο κόσμος τους παραμένει χαοτικός.

Δεν υπάρχει δομή σε χρόνο και χώρο και δεν υπάρχει κανείς για να τους μάθει. Κι έτσι το παιδί δεν εξελίσσεται ή εξελίσσεται με αργό ρυθμό. Τόσο αργό που μιλάμε για αναπτυξιακή καθυστέρηση. Αν και φαίνεται ότι αυτά τα παιδιά δεν πράττουν έξυπνα, αυτός ο τρόπος που ζουν στην πραγματικότητα απαιτεί πολλή νοημοσύνη και μνήμη, πολύ περισσότερη από όση μπορούμε να φανταστούμε.  

Από αυτήν την προοπτική είναι πρόωρο να χρησιμοποιήσουμε τη λέξη νοητική αναπηρία. Μόνο όταν υπάρχει ένα επίπεδο επαφής, ώστε το παιδί να έχει γίνει εκπαιδεύσιμο, τότε μπορούμε να ανακαλύψουμε πώς μαθαίνει και να προσαρμοστούμε όσο το δυνατόν σ' αυτό.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Ο συνδυασμός θεραπειών/προσεγγίσεων είναι η πιο αποτελεσματική μορφή θεραπείας. Οι διάφορες μορφές θεραπείας ενισχύουν η μια την άλλη και έχουν τα καλύτερα αποτελέσματα για παιδιά και εφήβους.  

Συνοπτικά είναι: 

➡️ Οικογενειακή και ατομική συμβουλευτική υποστήριξη, με σκοπό την εκπαίδευση των γονέων και των παιδιών σχετικά με τη διάγνωση και τη θεραπεία. 

 ➡️ Θεραπεία της συμπεριφοράς. 

 ➡️ Κατάλληλο εκπαιδευτικό πρόγραμμα. 

 ➡️ Φαρμακευτική αγωγή που μπορεί να επιφέρει σημαντικές αλλαγές στη συμπεριφορά, στη σκέψη, στην ικανότητα μάθησης και στις σχέσεις με τους άλλους. 

Η θεραπεία πρέπει να προσαρμόζεται στις μοναδικές ανάγκες κάθε παιδιού και κάθε οικογένειας. Γι' αυτόν τον λόγο, απαραίτητη είναι η στενή συνεργασία του ειδικού, των γονέων και του σχολείου.